زخمهای گوارشی

زخم گوارشی بیماری شایعی است که سالانه میلیونها نفر را گرفتار میکند و احتمال ابتلا به این بمیاری در طول زندگی یک شخص حدود ۱۰ الی ۱۲ درصد می باشد. شیوع این بیماری با افزایش سن افزایش می یابد، این بیماری به شکل نقص هایی در مخاط پوشاننده معده و اثنی عشر (ابتدای روده کوچک) ظاهر می شود، در حالت طبیعی بین عوامل آسیب رسان به جدار معده و عوامل دفاعی جدار معده تعادلی وجود دارد که مانع ایجاد آسیب به معده می شود. اگر عوامل آسیب رسان مثل اسید معده بر عوامل دفاعی جدار معده غلبه کند، زخم تشکیل می شود.

از مهمترین علائم زخم، درد است که این درد معمولا با غذا ارتباط دارد. در زخمهای معده درد با خوردن غذا معمولا تشدید می یابد و در زخمهای دوازدهه درد با خوردن غذا بهتر می شود و پس از مدتی مجددا شروع می گردد. تهوع، استفراغ می تواند علائم دیگر زخم گوارشی باشد، بیمار می تواند اصلا درد نداشته باشد و با علائم سوهاضمه مثل نفخ، اتساع شکم، آروغ زدن مراجعه کند. گاهی بیمار بدون علامت است و با عوارض زخم مثل خونریزی مراجعه میکند.

در گذشته فکر می شد، عامل ایجاد زخم استرس و بد غذایی است ولی امروزه دریافتند مهمترین عامل ایجاد زخم میکروبی به نام “هلیکوباکتر پایلوری” است که در ۸۰% از افراد مبتلا به زخم دوازدهه و ۶۰% افراد مبتلا به زخم معده مشاهده شده است.

عامل مهم دیگر ایجاد زخم مصرف داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مثل آسپرین(حتی با میزان کم)، پروفن، دیکلوفناک و … است. سیگار نقش موثری در ایجاد زخم و عدم ترمیم زخم دارد.

امروزه در مورد نقش استرس و رژیم غذایی در ایجاد زخم تردید وجود دارد. درمان زخم گوارشی مبتنی بر عامل آن می باشد که شامل داروهای آنتی اسید و آنتی بیوتیکها می باشد.

با توجه به موارد فوق، داشتن علائمی همچون درد، نفخ، ورم شکم می تواند نشانه زخم گوارشی باشد و نیاز به مراجعه به پزشک دارد.